Toch wel wat zenuwachtig zat ik in de trein naar Hokkaido. Want dit was de enige reden dat ik naar Japan ben gekomen. Iedereen was zo lyrisch over de sneeuw in Niseko dat ik het echt eens wilde proberen. Maar de verwachtingen waren nu ook wel héél hoog. Dus ik was bang dat het eigenlijk alleen maar tegen kon vallen. Maar ik heb liever spijt van dingen die ik heb gedaan, dan dingen die ik had willen doen.
Een dagje treinen van 8,5 uur bracht me naar Kutchan. Een plaatsje wat niet ver van Niseko ligt. Het laatste stuk van de rit maakt me al enorm gelukkig. Het kwam echt met bakken uit de lucht zetten. Het hele landschap was bedekt onder een dikke laag sneeuw. Ja, het zag er goed uit.
Die avond heb ik in het hotel gelijk al mijn spullen gehuurd, zodat ik de dag erna gelijk naar de piste kon.
De eerste dag eerst een paar pistes gepakt om het gevoel weer terug te krijgen. Maar dat was zo gepiept. Het skigebied zelf is, als je Oostenrijk gewend bent, niet zo heel spannend. Het is niet mega groot. Liften zijn wat ouder dan in Oostenrijk. De berg is niet heel hoog. Dus er zijn geen lange tochten te maken. Maar daar kwam ik ook niet voor. Off-piste moet je hier gaan.
Het sneeuwde de hele dag gewoon door. Sinds ik in de buurt van Niseko kwam had het nog niet gestopt. In Oostenrijk zouden we met dit weer allang binnen aan de halve liters hebben gezeten. Maar in Niseko wordt iedereen er juist heel blij van: verse sneeuw!
Uiteindelijk de eerste dag wat zogenaamde ‘tree runs’ gedaan. Slalommen tussen de bomen. En dit deed ik tussen twee pistes door. Wat in de ochtend nog prima ging, maar in de middag waren daar natuurlijk al veel sporen gezet. De middag zag ik een aantal snowboarden een stuk lopen buiten de pistes. Deze plekken worden door Niseko aangewezen als backcountry gebieden. Hier mag je, als een zendertje meeneemt, snowboarden. Dit zijn dan de niet geprepareerde delen van de berg.
Aangezien er een hele groep ging volgde ik hen maar. Zij weten vast wel waar ze heen gaan. Een stukje lopen om vervolgens mijn board vast te binden en de eerste meters écht off-piste te maken. En dat was direct heel gaaf. Tussen de bomen door in de echte diepe tiefschnee naar beneden jagen. Waar we beneden uiteindelijk gewoon weer bij een lift aankwamen. Want de sporen gingen weer terug naar de piste. Dus dat was ideaal. En dit smaakte naar meer!
Die middag had ik geluncht in Hanazono. Daar zag ik dat er backcountry toers werden aangeboden voor groepen. Het bleek de volgende dag allemaal al vol te zitten, maar de dag erna zou wel kunnen waarschijnlijk. Dat zouden ze me nog per mail laten weten. Mooi, kon ik moeders gerust stellen dat ik niet alleen de berg af zou gaan. En dan werd ik hopelijk naar wat mooie stukken gegidst.
Tijdens de lunch ontmoette ik twee Amerikanen. Waarmee ik de rest van de dag geboard heb. Het zicht was vrij slecht. Dus heb me die middag voornamelijk rond de pistes of ertussen begeven. Het sneeuwde nog steeds als een gek. Dus veel sporen waren alweer verdwenen.
Die middag kreeg ik een mail van de organisatie van die toer dat ik toch de volgende dag al mee zou kunnen. Perfect! Keek er echt enorm naar uit. Ze pikte me op om 6.30 uur bij mijn hotel. Zodat we om 7.30 uur de piste al op konden. Dat is een uur eerder dan dat skipassen gaan werken. Dus een uur lang een berg voor bijna alleen mezelf.
Het bleek aardig een geluksdag te worden. Want er bleek geen groep te zijn. Ik was de enige. NICE!! Ik had een privé gids. Om 7.30 uur gingen we dan eindelijk de berg op. Eerste afdalingen waren allemaal tree runs. Geen sporen en verse zachte poedersneeuw. Ja, wat was dit dik! Ze vroeg wat ik verder graag wilde doen die dag. Tjaa, naar de top natuurlijk en aan de achterkant naar beneden. Dat vond zij ook wel een goed idee! Hoppaaa!
Toen de liften open gingen we uiteindelijk gelijk helemaal naar boven. Vanaf daar moesten we nog 25 minuten lopen naar de top. Board op de rug en lopen maar. Het was koud, guur en het sneeuwde enorm hard. Het zicht was daarom ook niet heel goed. Maarja, gewoon de gids volgen.
Eenmaal op de top werd het zicht ineens beter. En bijna iedereen ging er aan dezelfde kant af als waar we naar boven waren geklommen. En wij gingen aan de achterkant eraf. Dat was echt een afdaling zoals je altijd in die vette snowboardfilmpjes ziet. Er lagen echt maar een paar sporen van andere vroege vogels. Je zag geen liften aan die kant, geen pistes, alleen maar verse ongeprepareerde poedersneeuw!
Wat was dat een vette afdaling om te doen! De sneeuw is inderdaad zachter dan in Oostenrijk. Bij elke bocht die ik maakte werd het even wit voor de ogen door de lading sneeuw die ik de lucht in smeet. Het eerste stuk was een steile afdaling. Onderaan gingen we verder tussen de boompjes. Uiteindelijk kwam ik onderaan ineens bij wat liftjes uit. Ja, dit was echt de vetste afdaling die ik ooit had gedaan.
Daarna zijn we nog een keer helemaal naar boven gegaan om vervolgens aan de andere kant de berg af te gaan. Dit was voornamelijk een tree run. Maar enorm gave afdaling met goede sneeuw. Onderaan moesten we 10 minuten lopen om weer bij de piste uit te komen.
Het was echt een topdag. Ik was echt zo blij als een kind in een snoepwinkel. Alle positieve verhalen over Niseko bleken gelukkig waar te zijn. En ik had natuurlijk geluk met een privé gids.
De dagen erna ben ik naar een anders skigebied geweest. Wat me ook redelijk tegenviel. Maar ik nam daar ook één keer een verkeerde afslag waardoor ik vast kwam te zitten met m’n board. Uiteindelijk heb ik twee uur moeten lopen om uiteindelijk bij een weg uit te komen.
Uiteindelijk heeft een vuilniswagen mij terug gebracht naar de gondel. Maar toen was ik echt gesloopt van twee uur door de tiefschnee te lopen. Aangezien ik niet op deze manier weg wilde gaan uit Niseko had ik besloten om er een dagje aan te plakken en terug te gaan naar waar ik met de gids was geweest. Helaas was het echt een hele gure dag waardoor de off-piste plekken waren gesloten.
Al met al echt een topervaring gehad in Niseko. Dit zou zomaar eens niet de laatste keer kunnen zijn dat ik daar heen ga. Want het was echt heel dik!
Laat een reactie achter