Na een vlucht vanuit Iquitos naar Lima was het tijd voor mijn laatste week in Peru. Deze week wilde ik niet geheel besteden in Lima, want zoveel was daar nou ook weer niet te zien of te doen. Eerst zou ik daarom als side-trip naar Huaraz gaan, wat fantastisch blijkt te zijn voor het hiken. Maar daar had ik eigenlijk even niet zoveel zin meer in.
Paracas
Dus na een dagje in Lima vertrok ik naar Paracas. Dat is maar 4 uurtjes in de bus. Daar kwam ik in het hostel direct iemand tegen waarmee ik ook in de Amazone was. Het was echt een leuk hostel waar ik snel veel leuke mensen ontmoette. De eerste avond was er karaoke, wat wel gezellig was. Dus een avondje borrelen.
De ochtend erna ging ik naar Islas Ballestas. Eilanden die vol zitten en liggen met zeeleeuwen, pinguïns en meeuwen. Een leuke, goed betaalbaar uitje om te doen. We voeren een rondje om de eilanden en we lagen een aantal keren stil om wat foto’s te maken. Daarna was het alweer tijd om terug te gaan.
Die middag lag ik met de gozer die ik vanuit de Amazone kende aan het zwembad voor een paar uurtjes. Daarna gingen we met het hostel een wandeling maken in de woestijn tijdens zonsondergang. Het was een hele mooie wandeling. Er was bijna geen bewolking. We liepen in een woestijn langs steile kliffen terwijl de zon de kleuren langzaam veranderde.
’s Avonds gingen we wat in het dorp eten. En het bleek de dag van het toerisme te zijn. Dus er was een podium opgebouwd waar een vrouw met een mannenstem aan het zingen was. Er waren praktisch geen toeristen op onze groep na. We zette het op een drinken en gingen na verloop van tijd daardoor ook maar dansen met de locals. We werden door vele gefilmd, maar uiteindelijk hadden wel een groep locals die met ons mee deden.
Tijdens de avond werd ik nog het podium opgeroepen. En ik verstond geen reet van haar Spaans. En blijkbaar vroeg ze iets aan me. Ik werd gelukkig geholpen door die gozer uit de Amazone, want dat was een Spanjaard en hij riep keihard: Where you from!!! Aaah. Soy de Holanda!! Daarna kreeg ik een lelijk petje en shirtje om de stad te promoten. Deze wel de hele avond trots gedragen.
Huacachina
De volgende bestemming was dan echt in een woestijn. Een oase in het midden van allemaal zandduinen. In Paracas vroeg ik nog of het mogelijk was om een crossmotor te huren daar dan zelfstandig door de duinen te rijden. En dat was wel mogelijk volgens de medewerker van het hostel.
Eenmaal in Huacachina aangekomen had ik letterlijk nog een paar euro op zak. Bleek er maar één pinautomaat te zijn, die het niet deed en ze accepteerden geen mastercard. Gelukkig had ik nog wat dollars op zak die ik tegen een hele ongunstige koers kon wisselen naar Peruviaanse sol. Maar het was niet anders. Vanuit het hostel werd er een tour georganiseerd om met een buggy door de duinen te rijden en te sandboarden.
Gelukkig hadden we chauffeur die wel wist waar het gaspedaal. Dus er werd goed doorgereden door de duinen. Het sandboarden had ik al een keer gedaan in Australië en vond ik toen niet heel boeiend. Dus keek er niet enorm naar uit, maar dat bleek alleszins mee te vallen. We mochten dan niet gaan staan, maar we gingen liggen. Maar daardoor gingen we wel van écht grote en steile duinen af wat af en toen goed hard ging. Hieronder een video die ik gemaakt had van die Spanjaard.
’s Avonds ging ik nog naar wat hotels om te kijken of het mogelijk was om een motor te huren voor de volgende dag. Eén hostel zei dat het mogelijk was. Ter bevestiging vroeg ik of het om echt crossmotor ging en niet om een quad, want die worden wel veel aangeboden. Nee, het was echt een motor. Maar als ik de volgende ochtend terug zou komen zou ik met de gids kunnen spreken. En die liet foto’s zien van zijn tours.. met quads..
Mission failed! Dus ik boekte maar gelijk een bus terug naar Lima. Waar ik nog een anderhalve dag besteed heb. Het was er een keer lekker weer. Dat maakte de stad direct een stuk mooier. Nog ene rondje gedaan door de graffiti wijk, maar verder niet mee zoveel gedaan. Het werd tijd voor Colombia, waar Robert heen komt!
Laat een reactie achter